ഈ
ജീവിതത്തിൽ നമ്മുടെ ലോകം നമ്മുടെ ജനനത്തോടെ ആരംഭിക്കുകയും മരണത്തോടെ
അവസാനികുകയും ചെയ്യും...പക്ഷെ നമ്മെ പോലെ ഇനിയും ഒരു പാട് പേര് വരാനും
ജീവിക്കാനുമുള്ള ഇവിടം വൃത്തികേടാക്കി പോകാതെ അത് വൃത്തിയാക്കി വക്കാനുള്ള
ഉത്തരവാദിത്വം മാത്രം നാം ഏറ്റെടുക്കണം...നമുക്ക് ഈ ഇടവഴിയിലെ വൃത്തികെട്
സ്വയം നന്നാക്കാം..മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നതിൻ മുൻപ്
തന്നിലേക്ക് തിരിയുന്ന മൂന്നു വിരലുകളെ കാണാം...
അമ്മയുടെ ഒക്കത്തിരുന്നു കരയുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആയി സ്വയം ഒന്ന് ഓര്ത് നോക്കുക..ആ അമ്മയെ എങ്ങനെയാണ് വെറും സ്വാർത്ഥയായും പെറ്റു കൂട്ടാനുള്ള യന്ത്രമായും കാണാൻ കഴിയുന്നത്?. സ്വന്തം ഭാര്യ മാത്രമാണ് പലരുടെയും മുന്പിലുള്ള സ്ത്രീ മാതൃകകൾ...സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഇരകളാകുന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥയിൽ അനുഭവങ്ങളുടെ തലമില്ലാതെ വളര്തപെടുന്നവർ ഒരിക്കലും മറ്റുള്ളവരെ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കരില്ലാത്തത് പോലെ ആണിലും പെണ്ണിലും ഉള്ള കാഴ്ചപാടുകൾ അവരിലെ വ്യത്യസ്തതകൾ ഇവയൊക്കെ ബന്ധങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാറുണ്ട്. നമ്മുടെ വിവാഹ വ്യവസ്ഥ തികച്ചും ജനാധിപത്യ വിരുധമെന്നതിനാൽ അവിടെ ആശയ സങ്കട്ടനങ്ങൾ പതിവാണ്...ആശയ വ്യത്യസ്തതകൾ ഉള്കൊല്ലാൻ കഴിയാതെ ഉള്ള വിവാഹങ്ങൾ വെറും അടിമ ഉടമ ബന്ധം മാത്രമാണ്..അവിടെ ജനാധിപത്യം കാണാൻ നോക്കിയാൽ കഴിയില്ല...അതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ വീട്ടില് നിന്നും പുറത്തേക്കു ഒന്ന് കണ്ണോടിക്കുക...അവരെയും കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.
പ്രസവിച്ചതിനാൽ മാത്രം ആരും അമ്മയാകില്ല..അങ്ങനെ അമ്മയുടെ വൽസല്യമില്ലതെ സ്നേഹ രാഹിത്യത്തിൽ വളര്ന്നു വന്ന എന്റെ സഹോദരങ്ങല്ക്ക് അവരുടെ മാതൃക അവരുടെ ജന്മ നല്കിയ അമ്മയാകാം...അവർ അങ്ങനെ ആയതു ഈ സമൂഹം അവരിൽ നല്കിയ ബോധ തലത്തിന്റെ സൃസ്ഥിയാകാം...സ്നേഹം നിഷേടിക്കപെടുന്നവന് അത് മറ്റുള്ളവന് നിഷേടികാനുള്ള പ്രവണതയാവും കൂടുക..പക്ഷെ തനിക്കു നഷടപെട്ടത് മറ്റുള്ളവര്ക്ക് കൊടുക്കാൻ നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം...സ്വയം നന്നാകാലോ...
നമ്മൾ ഇങ്ങനെ പരസ്പരം ബഹുമാനമില്ലതാവുന്നതിൽ കുറ്റ പെടുത്താൻ ഞാൻ ആളല്ല...കാരണം നമ്മൾ ഇപ്പോഴും പഠിപ്പിക്കുന്നത് നന്മ കാണാനല്ല തിന്മ മാത്രം കാണാനാണ്..ഒരിക്കലും ഒരു വ്യക്തിയുടെയും ഗുണങ്ങൾ കാണാൻ കഴിയാതെ ദോഷം മാത്രം കാണാൻ ശീലിപ്പിച നമുടെ സമൂഹത്തിനു മുൻപിൽ നമുക്ക് നന്മയുടെ കഥയും വച്ചുകൂടെ?..ഇവിടെ ജീവിക്കുന്നവരും മരിച്ചവരുമായ ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും സഹായവും അവരുടെ ഔദാര്യവും മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം. ജീവിതത്തിൽ തിന്മ മാത്രം കാണാൻ കണ്ണ് തുറന്നു അത് മാത്രം കണ്ടു കണ്ണിൽ തിന്മ നിറച്ചിട്ട നമുക്ക് അതിനപ്പുറമുള്ള നന്മയിലേക്ക് കൂടി ഒന്ന് കണ്ണോടിക്കാം
ഞാൻ ഈ ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്ന യന്ത്രം പോലും എത്രയോ സ്ത്രീ പുരുഷനമാരുടെ അദ്വാനമാനെന്നു മാത്രം ആലോചിച്ചാൽ മതി നമുക്ക് നമ്മുടെ കഴ്ച്ചപാടിനെ മാറ്റാൻ...അപ്പോൾ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ പറയുക അതിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും പുരുഷൻ മാര് ആണല്ലേ എന്നാവും..പക്ഷെ അപ്പോൾ ഞാൻ ഓര്ക്കുന്നത് എവിടെയോ ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു സമൂഹത്തിനു എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായി തീര്ക്കാൻ പാടുപെട്ട അയാളുടെ അമ്മയെയും അച്ചനെയും ആണ്. ഒരാളും സ്വയം ഭൂവല്ലലോ...
ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഏറെ ബഹുമാനിക്കുകയും ഇഷ്ടപെടുകയും ചെയ്യുന്നത് പുരുഷൻ എന്റെ ഏട്ടനാണ്...അതിനു പ്രധാന കാരണം അദ്ദേഹം എന്റെ എട്ടനായത് കൊണ്ടല്ല അദ്ദേഹം എന്റെ സമൂഹത്തോട് ഇടപെടുന്നത് അതിലെ ഒരു കണ്ണി എന്നാ നിലക്കാണ് എന്നതിനാലാണ്. അതുപോലെ ഞാൻ എറ്റവും സ്നേഹിക്കുന്നതും ആദരിക്കുന്നതുമായ സ്ത്രീ എന്റെ അമ്മയാണ്... അത് വച്ച് ഞാൻ അമ്മ്ക്കായി കോവിലുകൾ പണിയില്ല..അമ്മ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ അനുസരിക്കില്ല...പക്ഷെ അമ്മയെ ഞാൻ ബഹുമാനിക്കും സ്നേഹിക്കും. അമ്മയുടെ അടിമയായല്ല, ഒരു വ്യക്തിയായി. എന്നെ സ്നേഹവും ത്യാഗവും എന്തെന്ന് പഠിപ്പിച്ച ഗുരുവായി ഞാൻ അവരെ ബഹുമാനിക്കും...ആരും അറിയാതെ അറിയപ്പെടാതെ വടിയുടെ സഹായത്തൽ മാത്രം നടക്കാൻ കഴിയുന്ന എന്റെ അമ്മയുടെ ത്യാഗമാണ് എന്നിലെ ഓരോ ജീവ കണവും.
അച്ചൻ എന്നിൽ ഒരു പാട് സ്വാധീനിച്ചിട്ടില്ല...പക്ഷെ ഒരു പാവം മനുഷ്യന്റെ വിഹ്വലതകൾ... അയാളുടെ അധികാര ബോധവുമായി ബന്ധപെടുത്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവര്തികളെ കാണാനും സ്നേഹിക്കാനും ഇന്ന് കഴിയുന്നുണ്ട്. ഓര്മ്മ വച്ച കാലം മുതൽ അസുഖക്കിടക്കയിൽ ഞാൻ കണ്ട എന്റെ അച്ചൻ..അന്ന് അകല്ച്ച്ചയും ഭയവുമായിരുന്നെങ്കിൽ...ഇന്ന് എനിക്ക് അദേഹത്തെ മനസിലാവും... ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു ..പക്ഷെ എന്റെ മാതൃകാ പുരുഷനായല്ല..ഒരു നിസ്സഹായനായ ഒരു പാവം മനുഷ്യനായി. എന്റെ മുന്നിലെ പല പുരുഷൻമാരും, അങ്ങനെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. അവരോടു വെറുപ്പ് തോന്നിയിട്ടില്ല..അവരിലെ കാഴ്ചപാട് അവരിൽ തീര്ക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാറുണ്ട്. പക്ഷെ നമ്മളെ അവര്ക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതിന് അവരെ കുറ്റം പറയുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ലാലോ...
എനിക്കൊരിക്കലും സ്ത്രീ വിരോധിയോ പുരുഷ വിരോധിയോ ആകാൻ കഴിയില്ല..കാരണം നമ്മൾ ഒന്നാണ്...നമ്മളുടെ രക്തത്തിന്റെ നിറം മാത്രമല്ല ഒന്ന്...പുരുഷനുനം സ്ത്രീയും എന്നല്ല ലോകത്തെ എല്ലാ ജീവികളും ശ്വസിച്ചു പുറത്തേക്കു വിടുന്ന വായു മാത്രമേ എനിക്ക് ശ്വസിക്കാനുള്ളൂ ...അല്ലാതെ എനിക്ക് സ്വന്തമായി ഒരു വായുവില്ല...മണ്ണില്ല...ജീവനില് ല...ഏതോ കര്ഷകന്റെ വിയർപ്പാണ് എന്റെ ഭക്ഷണം...എന്നോ കരിഞ്ഞു തീർന്ന അമ്മമാരുടെ സ്നേഹമാണ് എന്റെ ജീവിതം....
സ്നേഹം നിഷേധിക്കപെട്ട വേദനിക്കുന്ന മനസ്സുമായി പിടയുന്ന എന്റെ ആണും പെണ്ണുമായ സഹോദരങ്ങളെ.. നിങ്ങൾ എന്നോട് ക്ഷമിക്കുക...ഞാൻ ഉൾപെട്ട
മനുഷ്യ കുലതിന്റെ തിന്മകളിൽ ഞാനും ഉത്തരവാദിയാണല്ലോ...അതുകൊണ്ട് നിങ്ങളെ വിഷമിപ്പിച്ച എല്ലാവര്ക്കും വേണ്ടി എനിക്കും നിങ്ങളോട് മാപ്പിരക്കാം...എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചവർക്ക് കൂടി ആ ക്ഷമാപണം...കാരണം നിങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തി എന്നാ നിലയിലല്ല..നിങ്ങളുടെ കാഴ്ച്ചപാടാണ് നിങ്ങളെ കൊണ്ട് അങ്ങനെ ചെയ്യിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു...നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും ഒരു കാഴ്ച്ചപാടാനെന്നും..അത് നമ്മൾ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതല്ലെന്നും...ന മ്മിൽ അടിചെല്പിക്കുന്നതാനെന്നും...അത ിനെ തകര്ത് നമ്മുടെ സ്വയം കാഴ്ചപാടുകൾ രൂപീകരിക്കാൻ എല്ലാവര്ക്കും കരുതുണ്ടാവില്ലെന്നും ഞാൻ അറിയുന്നു...
തന്നിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നിലെക്കൊടുങ്ങുന്ന എന്റെ സഹോദരങ്ങല്ക്കായി ഇത്രമാത്രം... നമ്മിൽ നിന്നും പ്രപഞ്ചത്തിലേക്ക് നോക്കാം നമുക്ക്..കാഴ്ച്ചകല്ക്ക് കുറെ കൂടി വ്യത്യസ്തതകൾ കാണാം...
...എല്ലാവര്ക്കു എന്റെ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ പുതു വര്ഷ ആശംസകൾ....
എം ജി മല്ലിക
അമ്മയുടെ ഒക്കത്തിരുന്നു കരയുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആയി സ്വയം ഒന്ന് ഓര്ത് നോക്കുക..ആ അമ്മയെ എങ്ങനെയാണ് വെറും സ്വാർത്ഥയായും പെറ്റു കൂട്ടാനുള്ള യന്ത്രമായും കാണാൻ കഴിയുന്നത്?. സ്വന്തം ഭാര്യ മാത്രമാണ് പലരുടെയും മുന്പിലുള്ള സ്ത്രീ മാതൃകകൾ...സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഇരകളാകുന്ന ഒരു വ്യവസ്ഥയിൽ അനുഭവങ്ങളുടെ തലമില്ലാതെ വളര്തപെടുന്നവർ ഒരിക്കലും മറ്റുള്ളവരെ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കരില്ലാത്തത് പോലെ ആണിലും പെണ്ണിലും ഉള്ള കാഴ്ചപാടുകൾ അവരിലെ വ്യത്യസ്തതകൾ ഇവയൊക്കെ ബന്ധങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കാറുണ്ട്. നമ്മുടെ വിവാഹ വ്യവസ്ഥ തികച്ചും ജനാധിപത്യ വിരുധമെന്നതിനാൽ അവിടെ ആശയ സങ്കട്ടനങ്ങൾ പതിവാണ്...ആശയ വ്യത്യസ്തതകൾ ഉള്കൊല്ലാൻ കഴിയാതെ ഉള്ള വിവാഹങ്ങൾ വെറും അടിമ ഉടമ ബന്ധം മാത്രമാണ്..അവിടെ ജനാധിപത്യം കാണാൻ നോക്കിയാൽ കഴിയില്ല...അതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ വീട്ടില് നിന്നും പുറത്തേക്കു ഒന്ന് കണ്ണോടിക്കുക...അവരെയും കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.
പ്രസവിച്ചതിനാൽ മാത്രം ആരും അമ്മയാകില്ല..അങ്ങനെ അമ്മയുടെ വൽസല്യമില്ലതെ സ്നേഹ രാഹിത്യത്തിൽ വളര്ന്നു വന്ന എന്റെ സഹോദരങ്ങല്ക്ക് അവരുടെ മാതൃക അവരുടെ ജന്മ നല്കിയ അമ്മയാകാം...അവർ അങ്ങനെ ആയതു ഈ സമൂഹം അവരിൽ നല്കിയ ബോധ തലത്തിന്റെ സൃസ്ഥിയാകാം...സ്നേഹം നിഷേടിക്കപെടുന്നവന് അത് മറ്റുള്ളവന് നിഷേടികാനുള്ള പ്രവണതയാവും കൂടുക..പക്ഷെ തനിക്കു നഷടപെട്ടത് മറ്റുള്ളവര്ക്ക് കൊടുക്കാൻ നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം...സ്വയം നന്നാകാലോ...
നമ്മൾ ഇങ്ങനെ പരസ്പരം ബഹുമാനമില്ലതാവുന്നതിൽ കുറ്റ പെടുത്താൻ ഞാൻ ആളല്ല...കാരണം നമ്മൾ ഇപ്പോഴും പഠിപ്പിക്കുന്നത് നന്മ കാണാനല്ല തിന്മ മാത്രം കാണാനാണ്..ഒരിക്കലും ഒരു വ്യക്തിയുടെയും ഗുണങ്ങൾ കാണാൻ കഴിയാതെ ദോഷം മാത്രം കാണാൻ ശീലിപ്പിച നമുടെ സമൂഹത്തിനു മുൻപിൽ നമുക്ക് നന്മയുടെ കഥയും വച്ചുകൂടെ?..ഇവിടെ ജീവിക്കുന്നവരും മരിച്ചവരുമായ ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും സഹായവും അവരുടെ ഔദാര്യവും മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം. ജീവിതത്തിൽ തിന്മ മാത്രം കാണാൻ കണ്ണ് തുറന്നു അത് മാത്രം കണ്ടു കണ്ണിൽ തിന്മ നിറച്ചിട്ട നമുക്ക് അതിനപ്പുറമുള്ള നന്മയിലേക്ക് കൂടി ഒന്ന് കണ്ണോടിക്കാം
ഞാൻ ഈ ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്ന യന്ത്രം പോലും എത്രയോ സ്ത്രീ പുരുഷനമാരുടെ അദ്വാനമാനെന്നു മാത്രം ആലോചിച്ചാൽ മതി നമുക്ക് നമ്മുടെ കഴ്ച്ചപാടിനെ മാറ്റാൻ...അപ്പോൾ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ പറയുക അതിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും പുരുഷൻ മാര് ആണല്ലേ എന്നാവും..പക്ഷെ അപ്പോൾ ഞാൻ ഓര്ക്കുന്നത് എവിടെയോ ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു സമൂഹത്തിനു എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായി തീര്ക്കാൻ പാടുപെട്ട അയാളുടെ അമ്മയെയും അച്ചനെയും ആണ്. ഒരാളും സ്വയം ഭൂവല്ലലോ...
ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഏറെ ബഹുമാനിക്കുകയും ഇഷ്ടപെടുകയും ചെയ്യുന്നത് പുരുഷൻ എന്റെ ഏട്ടനാണ്...അതിനു പ്രധാന കാരണം അദ്ദേഹം എന്റെ എട്ടനായത് കൊണ്ടല്ല അദ്ദേഹം എന്റെ സമൂഹത്തോട് ഇടപെടുന്നത് അതിലെ ഒരു കണ്ണി എന്നാ നിലക്കാണ് എന്നതിനാലാണ്. അതുപോലെ ഞാൻ എറ്റവും സ്നേഹിക്കുന്നതും ആദരിക്കുന്നതുമായ സ്ത്രീ എന്റെ അമ്മയാണ്... അത് വച്ച് ഞാൻ അമ്മ്ക്കായി കോവിലുകൾ പണിയില്ല..അമ്മ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ അനുസരിക്കില്ല...പക്ഷെ അമ്മയെ ഞാൻ ബഹുമാനിക്കും സ്നേഹിക്കും. അമ്മയുടെ അടിമയായല്ല, ഒരു വ്യക്തിയായി. എന്നെ സ്നേഹവും ത്യാഗവും എന്തെന്ന് പഠിപ്പിച്ച ഗുരുവായി ഞാൻ അവരെ ബഹുമാനിക്കും...ആരും അറിയാതെ അറിയപ്പെടാതെ വടിയുടെ സഹായത്തൽ മാത്രം നടക്കാൻ കഴിയുന്ന എന്റെ അമ്മയുടെ ത്യാഗമാണ് എന്നിലെ ഓരോ ജീവ കണവും.
അച്ചൻ എന്നിൽ ഒരു പാട് സ്വാധീനിച്ചിട്ടില്ല...പക്ഷെ ഒരു പാവം മനുഷ്യന്റെ വിഹ്വലതകൾ... അയാളുടെ അധികാര ബോധവുമായി ബന്ധപെടുത്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവര്തികളെ കാണാനും സ്നേഹിക്കാനും ഇന്ന് കഴിയുന്നുണ്ട്. ഓര്മ്മ വച്ച കാലം മുതൽ അസുഖക്കിടക്കയിൽ ഞാൻ കണ്ട എന്റെ അച്ചൻ..അന്ന് അകല്ച്ച്ചയും ഭയവുമായിരുന്നെങ്കിൽ...ഇന്ന് എനിക്ക് അദേഹത്തെ മനസിലാവും... ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു ..പക്ഷെ എന്റെ മാതൃകാ പുരുഷനായല്ല..ഒരു നിസ്സഹായനായ ഒരു പാവം മനുഷ്യനായി. എന്റെ മുന്നിലെ പല പുരുഷൻമാരും, അങ്ങനെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. അവരോടു വെറുപ്പ് തോന്നിയിട്ടില്ല..അവരിലെ കാഴ്ചപാട് അവരിൽ തീര്ക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാറുണ്ട്. പക്ഷെ നമ്മളെ അവര്ക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതിന് അവരെ കുറ്റം പറയുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ലാലോ...
എനിക്കൊരിക്കലും സ്ത്രീ വിരോധിയോ പുരുഷ വിരോധിയോ ആകാൻ കഴിയില്ല..കാരണം നമ്മൾ ഒന്നാണ്...നമ്മളുടെ രക്തത്തിന്റെ നിറം മാത്രമല്ല ഒന്ന്...പുരുഷനുനം സ്ത്രീയും എന്നല്ല ലോകത്തെ എല്ലാ ജീവികളും ശ്വസിച്ചു പുറത്തേക്കു വിടുന്ന വായു മാത്രമേ എനിക്ക് ശ്വസിക്കാനുള്ളൂ ...അല്ലാതെ എനിക്ക് സ്വന്തമായി ഒരു വായുവില്ല...മണ്ണില്ല...ജീവനില്
സ്നേഹം നിഷേധിക്കപെട്ട വേദനിക്കുന്ന മനസ്സുമായി പിടയുന്ന എന്റെ ആണും പെണ്ണുമായ സഹോദരങ്ങളെ.. നിങ്ങൾ എന്നോട് ക്ഷമിക്കുക...ഞാൻ ഉൾപെട്ട
മനുഷ്യ കുലതിന്റെ തിന്മകളിൽ ഞാനും ഉത്തരവാദിയാണല്ലോ...അതുകൊണ്ട് നിങ്ങളെ വിഷമിപ്പിച്ച എല്ലാവര്ക്കും വേണ്ടി എനിക്കും നിങ്ങളോട് മാപ്പിരക്കാം...എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചവർക്ക് കൂടി ആ ക്ഷമാപണം...കാരണം നിങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തി എന്നാ നിലയിലല്ല..നിങ്ങളുടെ കാഴ്ച്ചപാടാണ് നിങ്ങളെ കൊണ്ട് അങ്ങനെ ചെയ്യിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു...നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും ഒരു കാഴ്ച്ചപാടാനെന്നും..അത് നമ്മൾ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതല്ലെന്നും...ന
തന്നിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നിലെക്കൊടുങ്ങുന്ന എന്റെ സഹോദരങ്ങല്ക്കായി ഇത്രമാത്രം... നമ്മിൽ നിന്നും പ്രപഞ്ചത്തിലേക്ക് നോക്കാം നമുക്ക്..കാഴ്ച്ചകല്ക്ക് കുറെ കൂടി വ്യത്യസ്തതകൾ കാണാം...
...എല്ലാവര്ക്കു എന്റെ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ പുതു വര്ഷ ആശംസകൾ....
എം ജി മല്ലിക